Πράσινη ανάπτυξη και…πράσιν’ άλογα.
“Είναι δυστυχώς ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου, παρά να ζεις σύμφωνα μ' αυτές”. Α. Άντλερ (Αυστριακός ψυχίατρος ,μαθητής του Φρόιντ),
Του Μάκη Πατσιόγιαννη
Γεωπόνου – τ.μέλους της Κ.Ε. της Ν.Δ.
epatsio@hol.gr
Βρέθηκα πρόσφατα σε μια παρέα, χωριού της ορεινής Κυνουρίας, που συζητούσε για την λίγο δυσνόητη γι’ αυτούς «πράσινη ανάπτυξη» και συνάμα επέκρινε τα ηυξημένα τέλη κυκλοφορίας που επέβαλε η κυβέρνηση. Τους ρώτησα λοιπόν πως εννοούν αυτοί την πράσινη ανάπτυξη, για να πάρω την απάντηση από ένα θυμόσοφο γέροντα, «πράσινη ανάπτυξη είναι ο περιορισμός της σπατάλης». Μ’ άφησε πραγματικά άφωνο διότι με δυό λέξεις τα είπε όλα.
Για να μπορέσουμε όμως να κατανοήσουμε καλλίτερα τι εννοούσε ο γέροντας θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή και εκλαϊκευμένη ανάλυση για το τι είναι πράσινη ανάπτυξη.
Πράσινη ανάπτυξη είναι αυτή που επιτυγχάνεται, χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία στη φύση. Δηλαδή δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνταγή αειφορίας την οποία μας διδάσκει η ίδια η φύση. Αειφορία την οποία δυστυχώς ανέτρεψε ο άνθρωπος, αρχής γενομένης από της ανακαλύψεως των μηχανών εσωτερικής καύσεως , του ηλεκτρισμού και όχι μόνον, με κορύφωση την ταχυτάτη όσο και αλόγιστη ανάπτυξη μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο που στηρίχθηκε κυρίως στη σπατάλη της ενεργείας και πρώτων υλών που η φύση είχε αποθηκεύσει στα σπλάχνα της όλα αυτά τα εκατομμύρια χρόνια της ζωής της, αλλά και στη γενικότερη και αλόγιστη σπατάλη των προϊόντων του σύγχρονου πολιτισμού. Μια σπατάλη κυρίως αναντικατάστατων πόρων, που όμοιά της δεν έχει ζήσει ποτέ η ανθρωπότητα , με κύριο χαρακτηριστικό της την επιδίωξη του κορεσμού των αισθήσεων με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Μια συμπεριφορά πέρα για πέρα υλιστική, άφρον, χωρίς πυξίδα. Μια απερίσκεπτη και ακατανόητη βιασύνη. Για να φθάσει ο άνθρωπος πού; Να προλάβει τί; Ποιος μπορεί να τον κυνηγάει πέραν του εαυτού του;
Μια παράλογη εγωιστική μανία για κυριαρχία και απολαύσεις, χωρίς φραγμούς, χωρίς αναστολές, χωρίς έλεγχο, χωρίς πνευματικότητα και συναίσθηση ευθύνης. Μια κραιπάλη ασύδοτης μέθης χωρίς υπολογισμό των συνεπειών από την συμπεριφορά του, χωρίς σκέψη γι’ αυτά που στερεί ακόμα και από το μέλλον των παιδιών του, γι’ αυτά που κληροδοτεί στις επερχόμενες γενεές. Μιας γλυκιάς και ύπουλης μέθης που οδηγεί την ανθρωπότητα στην απανθρωπιά και τον ανεπίστροφο όλεθρο. Μιας συμπεριφοράς ανεύθυνης, όχι τόσο από την κατασπατάληση αναντικατάστατων πρώτων υλών, αλλά από την επιβάρυνση του οικοσυστήματος που οδηγεί μαζί με τ’ άλλα στην εφιαλτική αλλαγή του κλίματος της γης.
Εδώ που φθάσαμε όμως, είναι όλα αυτά αναστρέψιμα; Ασφαλώς και είναι, αρκεί να ανατρέψουμε την εν επί κεφαλίδι ρήση, να αφήσουμε την υποκρισία, κυβερνήσεις και πολίτες, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, ν’ αλλάξουμε οριστικά συμπεριφορά και να καθορίσουμε τους πραγματοποιήσιμους στόχους προς τους οποίους πρέπει να πορευθούμε. Ο Yogi Bera, μεγάλος Αμερικανός παίκτης του μπέιζμπολ, έλεγε, “Εάν δεν ξέρεις που θέλεις να πας, το πιθανότερο είναι να βρεθείς σε άλλο μέρος”
Κι εδώ την μεγάλη ευθύνη την έχουν οι λαοί, οι οποίοι άλλωστε είναι και οι πρώτοι που θα υποστούν τις συνέπειες της μολύνσεως του περιβάλλοντος που ζούμε, αλλά και της κλιματικής αλλαγής του πλανήτη μας. Οι πλούσιοι έχουν τον τρόπο να ζήσουν και σε άπιαστους για τους πολλούς μας, παραδείσους. Δεν γνωρίζω όμως αν θα μπορέσουν να ζήσουν έτσι και τα εγγόνια τους.
Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη επιλογή από τον περιορισμό της σπατάλης απ’ όλους μας. Οποιασδήποτε σπατάλης, διότι έμμεσα ή άμεσα συνδέεται με την σπατάλη ενεργείας και την μόλυνση του περιβάλλοντος. Απ’ εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε και μετά να δούμε τις ανανεώσιμες πηγές. Και πρώτα – πρώτα από εμάς τους προηγμένους λαούς που τα έχουμε όλα. Διότι η σπατάλη είναι αυτή που επιβαρύνει περισσότερο το περιβάλλον και όχι τα μεγάλης ηλικίας Ι.Χ. από τα οποία με περισσή υποκρισία ξεκίνησε για εισπρακτικούς κυρίως λόγους η κυβέρνηση, τιμωρώντας ουσιαστικά τα χαμηλά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας σε ακινησία.
Τι είναι όμως σπατάλη; Είπε κάποιος σοφός: «Σπατάλη είναι αυτό που μπορείς να αποφύγεις να κάνεις χωρίς να στερηθείς τίποτα». Έτσι τόσο απλά. Ακόμα κι αν έχεις χρήματα για να πληρώσεις τις σπατάλες σου.
Σπατάλη είναι να πετάς το φαγητό. Να τρώς χωρίς μέτρο και μετά να ταλαιπωρείσαι και να πληρώνεις για να χάσεις το επί πλέον βάρος. Να μην απαιτείς από το Δήμο σου να διαχωρίζονται τα απορρίματά στην πηγή (στο σπίτι , στο εργοστάσιο κλπ) και να οδηγούνται όλα στην ανακύκλωση. Να μην νοιάζεσαι για την αλόγιστη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στο σπίτι σου , στο Δήμο σου, στις καλλιέργειές σου. Να μην περπατάς, αλλά να κινείσαι πάντα με το αυτοκίνητό σου και να μην χρησιμοποιείς τα μαζικά μέσα μεταφοράς. Να είσαι αχόρταγος και να θέλεις χωρίς μέτρο να δοκιμάζεις τα πάντα, επειδή έχεις χρήματα. Να κάνεις επίδειξη πλούτου, αγοράζοντας πράγματα που στην ουσία δεν χρειάζεσαι. Να μην…… Να μην…….Τόσα πολλά και τόσο απλά που ο καθένας μας θα μπορούσε να αποφύγει χωρίς μάλιστα να στερηθεί τίποτα.
«Η ζωή μας σπαταλιέται σε λεπτομέρειες… Απλοποιήστε, απλοποιήστε». Είπε ο Χ. Θόρροου.
Ας αναλάβουμε λοιπόν μόνοι μας τον έλεγχο του πεπρωμένου μας, γιατί αλλιώς κάποιος άλλος θα τον αναλάβει. Ας αλλάξουμε οριστικά συμπεριφορά αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη. Δεν αρκεί η διάσκεψη του Κιότο χθές, της Κοπεγχάγης πρόσφατα και του αύριο κάπου αλλού. Οι κυβερνήσεις δεν καταλαβαίνουν. Ούτε η αχόρταγη και βρώμικη πλουτοκρατία. Αλλάζουν μόνον όταν αναγκάζονται. Από μας όλους εξαρτάται και κυρίως από τους καταναλωτές η σωτηρία της ανθρωπότητος. Εμείς με την καταναλωτική συμπεριφορά μας θα δώσουμε την κατεύθυνση και το ρυθμό της αναπτύξεως, αρκεί να ενστερνισθούμε, παραφράζοντας εν μέρει, την κραυγή του μεγάλου οραματιστού και φλογερού πατριώτη Ίωνος Δραγούμη: «Λες, εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι πατριώτη του κόσμου εσύ θα τον σώσεις, αρκεί να δεχθείς ότι δεν υπάρχει άλλος για να τον σώσει παρά μόνον εσύ». Από μας τους πολίτες όλου του κόσμου πρέπει πρώτα να ξεκινήσει η ανάταξη του επιβαρυμένου πλανήτη μας. Φθάνει πια, όσον αφορά τα καθ’ ημάς, η υποκρισία των «πράσινων» οργανώσεων, ο εμπαιγμός με την πράσινη ανάπτυξη και τα «πράσιν’ άλογα» του ΠΑΣΟΚ, που εκμεταλλευόμενοι την κρίση και την αφέλεια του κόσμου, επιδίδονται σε επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς, φορτώνοντας με επαχθείς και άδικους φόρους τα χαμηλά στρώματα, στεγνώνοντας έτσι με χρήμα την αγορά που σιγοπεθαίνει. Την αγορά που κατά τα άλλα στηρίζουν με τις μισθολογικές αυξήσεις για γέλια.
Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μας οι προεκλογικές διαβεβαιώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ «λεφτά υπάρχουν», μόνο που δεν μας είπε για ποιους.
Ας δώσουν λοιπόν πρώτοι αυτοί το παράδειγμα με τον τρόπο ζωής τους και ας μη ναυλώνει ειδική πτήση η Βουλή των Ελλήνων για την μεταφορά ελαχίστων βουλευτών στη Θεσσαλονίκη την νύχτα ψηφίσεως του προϋπολογισμού. Μπορούσαν να περιμένουν την επόμενη μέρα την πτήση ή το τραίνο της γραμμής. Άλλωστε τα «πράσινα» αυτοκίνητα των βουλευτών και των υπουργών ακόμα τα περιμένουμε…..
«Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνεις στη ζωή εκτός από το ν' αυξάνεις την ταχύτητά της». Είπε ο Μ. Γκάντι. Να ακολουθήσουμε την προτροπή του, διότι διαφορετικά η επόμενη στάση θα είναι η άβυσσος. Και μάλιστα θα μας βρει απ’ την ταχύτητα ζαλισμένους κι από το γλέντι κατάκοπους, για ν’ αντιδράσουμε. Όμως οι κουρασμένοι χάνουν πάντα τη μάχη. Ας ξυπνήσουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε, για να μην γίνει το όνειρο που ζούμε, εφιάλτης.
Ας φρενάρουμε λοιπόν δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο σαρκασμό του Τζ. Κέννεντυ: «Λυπηρό να το λες, αλλά υπάρχουν πολλές ενδείξεις που μαρτυρούν ότι η ζωή στους πολλούς πλανήτες έσβησε, γιατί οι επιστήμονές εκεί ήταν πιο εφευρετικοί από τους δικούς μας».
Ημέρα όμως που είναι σήμερα ας αισιοδοξήσουμε για τον χρόνο που ξημερώνει. Ο φιλεύσπλαχνος θεός που «τα πάνθ’ ορά», ας μας λυπηθεί! Γένοιτο. Έρρωσθε, ευδαιμονείτε, αλλά καί γρηγορείτε!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΤΡΙΠΟΛΙΣ 31-12-09
“Είναι δυστυχώς ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου, παρά να ζεις σύμφωνα μ' αυτές”. Α. Άντλερ (Αυστριακός ψυχίατρος ,μαθητής του Φρόιντ),
Του Μάκη Πατσιόγιαννη
Γεωπόνου – τ.μέλους της Κ.Ε. της Ν.Δ.
epatsio@hol.gr
Βρέθηκα πρόσφατα σε μια παρέα, χωριού της ορεινής Κυνουρίας, που συζητούσε για την λίγο δυσνόητη γι’ αυτούς «πράσινη ανάπτυξη» και συνάμα επέκρινε τα ηυξημένα τέλη κυκλοφορίας που επέβαλε η κυβέρνηση. Τους ρώτησα λοιπόν πως εννοούν αυτοί την πράσινη ανάπτυξη, για να πάρω την απάντηση από ένα θυμόσοφο γέροντα, «πράσινη ανάπτυξη είναι ο περιορισμός της σπατάλης». Μ’ άφησε πραγματικά άφωνο διότι με δυό λέξεις τα είπε όλα.
Για να μπορέσουμε όμως να κατανοήσουμε καλλίτερα τι εννοούσε ο γέροντας θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή και εκλαϊκευμένη ανάλυση για το τι είναι πράσινη ανάπτυξη.
Πράσινη ανάπτυξη είναι αυτή που επιτυγχάνεται, χωρίς να διαταράσσεται η ισορροπία στη φύση. Δηλαδή δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνταγή αειφορίας την οποία μας διδάσκει η ίδια η φύση. Αειφορία την οποία δυστυχώς ανέτρεψε ο άνθρωπος, αρχής γενομένης από της ανακαλύψεως των μηχανών εσωτερικής καύσεως , του ηλεκτρισμού και όχι μόνον, με κορύφωση την ταχυτάτη όσο και αλόγιστη ανάπτυξη μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο που στηρίχθηκε κυρίως στη σπατάλη της ενεργείας και πρώτων υλών που η φύση είχε αποθηκεύσει στα σπλάχνα της όλα αυτά τα εκατομμύρια χρόνια της ζωής της, αλλά και στη γενικότερη και αλόγιστη σπατάλη των προϊόντων του σύγχρονου πολιτισμού. Μια σπατάλη κυρίως αναντικατάστατων πόρων, που όμοιά της δεν έχει ζήσει ποτέ η ανθρωπότητα , με κύριο χαρακτηριστικό της την επιδίωξη του κορεσμού των αισθήσεων με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Μια συμπεριφορά πέρα για πέρα υλιστική, άφρον, χωρίς πυξίδα. Μια απερίσκεπτη και ακατανόητη βιασύνη. Για να φθάσει ο άνθρωπος πού; Να προλάβει τί; Ποιος μπορεί να τον κυνηγάει πέραν του εαυτού του;
Μια παράλογη εγωιστική μανία για κυριαρχία και απολαύσεις, χωρίς φραγμούς, χωρίς αναστολές, χωρίς έλεγχο, χωρίς πνευματικότητα και συναίσθηση ευθύνης. Μια κραιπάλη ασύδοτης μέθης χωρίς υπολογισμό των συνεπειών από την συμπεριφορά του, χωρίς σκέψη γι’ αυτά που στερεί ακόμα και από το μέλλον των παιδιών του, γι’ αυτά που κληροδοτεί στις επερχόμενες γενεές. Μιας γλυκιάς και ύπουλης μέθης που οδηγεί την ανθρωπότητα στην απανθρωπιά και τον ανεπίστροφο όλεθρο. Μιας συμπεριφοράς ανεύθυνης, όχι τόσο από την κατασπατάληση αναντικατάστατων πρώτων υλών, αλλά από την επιβάρυνση του οικοσυστήματος που οδηγεί μαζί με τ’ άλλα στην εφιαλτική αλλαγή του κλίματος της γης.
Εδώ που φθάσαμε όμως, είναι όλα αυτά αναστρέψιμα; Ασφαλώς και είναι, αρκεί να ανατρέψουμε την εν επί κεφαλίδι ρήση, να αφήσουμε την υποκρισία, κυβερνήσεις και πολίτες, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, ν’ αλλάξουμε οριστικά συμπεριφορά και να καθορίσουμε τους πραγματοποιήσιμους στόχους προς τους οποίους πρέπει να πορευθούμε. Ο Yogi Bera, μεγάλος Αμερικανός παίκτης του μπέιζμπολ, έλεγε, “Εάν δεν ξέρεις που θέλεις να πας, το πιθανότερο είναι να βρεθείς σε άλλο μέρος”
Κι εδώ την μεγάλη ευθύνη την έχουν οι λαοί, οι οποίοι άλλωστε είναι και οι πρώτοι που θα υποστούν τις συνέπειες της μολύνσεως του περιβάλλοντος που ζούμε, αλλά και της κλιματικής αλλαγής του πλανήτη μας. Οι πλούσιοι έχουν τον τρόπο να ζήσουν και σε άπιαστους για τους πολλούς μας, παραδείσους. Δεν γνωρίζω όμως αν θα μπορέσουν να ζήσουν έτσι και τα εγγόνια τους.
Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη επιλογή από τον περιορισμό της σπατάλης απ’ όλους μας. Οποιασδήποτε σπατάλης, διότι έμμεσα ή άμεσα συνδέεται με την σπατάλη ενεργείας και την μόλυνση του περιβάλλοντος. Απ’ εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε και μετά να δούμε τις ανανεώσιμες πηγές. Και πρώτα – πρώτα από εμάς τους προηγμένους λαούς που τα έχουμε όλα. Διότι η σπατάλη είναι αυτή που επιβαρύνει περισσότερο το περιβάλλον και όχι τα μεγάλης ηλικίας Ι.Χ. από τα οποία με περισσή υποκρισία ξεκίνησε για εισπρακτικούς κυρίως λόγους η κυβέρνηση, τιμωρώντας ουσιαστικά τα χαμηλά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας σε ακινησία.
Τι είναι όμως σπατάλη; Είπε κάποιος σοφός: «Σπατάλη είναι αυτό που μπορείς να αποφύγεις να κάνεις χωρίς να στερηθείς τίποτα». Έτσι τόσο απλά. Ακόμα κι αν έχεις χρήματα για να πληρώσεις τις σπατάλες σου.
Σπατάλη είναι να πετάς το φαγητό. Να τρώς χωρίς μέτρο και μετά να ταλαιπωρείσαι και να πληρώνεις για να χάσεις το επί πλέον βάρος. Να μην απαιτείς από το Δήμο σου να διαχωρίζονται τα απορρίματά στην πηγή (στο σπίτι , στο εργοστάσιο κλπ) και να οδηγούνται όλα στην ανακύκλωση. Να μην νοιάζεσαι για την αλόγιστη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στο σπίτι σου , στο Δήμο σου, στις καλλιέργειές σου. Να μην περπατάς, αλλά να κινείσαι πάντα με το αυτοκίνητό σου και να μην χρησιμοποιείς τα μαζικά μέσα μεταφοράς. Να είσαι αχόρταγος και να θέλεις χωρίς μέτρο να δοκιμάζεις τα πάντα, επειδή έχεις χρήματα. Να κάνεις επίδειξη πλούτου, αγοράζοντας πράγματα που στην ουσία δεν χρειάζεσαι. Να μην…… Να μην…….Τόσα πολλά και τόσο απλά που ο καθένας μας θα μπορούσε να αποφύγει χωρίς μάλιστα να στερηθεί τίποτα.
«Η ζωή μας σπαταλιέται σε λεπτομέρειες… Απλοποιήστε, απλοποιήστε». Είπε ο Χ. Θόρροου.
Ας αναλάβουμε λοιπόν μόνοι μας τον έλεγχο του πεπρωμένου μας, γιατί αλλιώς κάποιος άλλος θα τον αναλάβει. Ας αλλάξουμε οριστικά συμπεριφορά αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη. Δεν αρκεί η διάσκεψη του Κιότο χθές, της Κοπεγχάγης πρόσφατα και του αύριο κάπου αλλού. Οι κυβερνήσεις δεν καταλαβαίνουν. Ούτε η αχόρταγη και βρώμικη πλουτοκρατία. Αλλάζουν μόνον όταν αναγκάζονται. Από μας όλους εξαρτάται και κυρίως από τους καταναλωτές η σωτηρία της ανθρωπότητος. Εμείς με την καταναλωτική συμπεριφορά μας θα δώσουμε την κατεύθυνση και το ρυθμό της αναπτύξεως, αρκεί να ενστερνισθούμε, παραφράζοντας εν μέρει, την κραυγή του μεγάλου οραματιστού και φλογερού πατριώτη Ίωνος Δραγούμη: «Λες, εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι πατριώτη του κόσμου εσύ θα τον σώσεις, αρκεί να δεχθείς ότι δεν υπάρχει άλλος για να τον σώσει παρά μόνον εσύ». Από μας τους πολίτες όλου του κόσμου πρέπει πρώτα να ξεκινήσει η ανάταξη του επιβαρυμένου πλανήτη μας. Φθάνει πια, όσον αφορά τα καθ’ ημάς, η υποκρισία των «πράσινων» οργανώσεων, ο εμπαιγμός με την πράσινη ανάπτυξη και τα «πράσιν’ άλογα» του ΠΑΣΟΚ, που εκμεταλλευόμενοι την κρίση και την αφέλεια του κόσμου, επιδίδονται σε επικίνδυνους ερασιτεχνισμούς, φορτώνοντας με επαχθείς και άδικους φόρους τα χαμηλά στρώματα, στεγνώνοντας έτσι με χρήμα την αγορά που σιγοπεθαίνει. Την αγορά που κατά τα άλλα στηρίζουν με τις μισθολογικές αυξήσεις για γέλια.
Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μας οι προεκλογικές διαβεβαιώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ «λεφτά υπάρχουν», μόνο που δεν μας είπε για ποιους.
Ας δώσουν λοιπόν πρώτοι αυτοί το παράδειγμα με τον τρόπο ζωής τους και ας μη ναυλώνει ειδική πτήση η Βουλή των Ελλήνων για την μεταφορά ελαχίστων βουλευτών στη Θεσσαλονίκη την νύχτα ψηφίσεως του προϋπολογισμού. Μπορούσαν να περιμένουν την επόμενη μέρα την πτήση ή το τραίνο της γραμμής. Άλλωστε τα «πράσινα» αυτοκίνητα των βουλευτών και των υπουργών ακόμα τα περιμένουμε…..
«Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνεις στη ζωή εκτός από το ν' αυξάνεις την ταχύτητά της». Είπε ο Μ. Γκάντι. Να ακολουθήσουμε την προτροπή του, διότι διαφορετικά η επόμενη στάση θα είναι η άβυσσος. Και μάλιστα θα μας βρει απ’ την ταχύτητα ζαλισμένους κι από το γλέντι κατάκοπους, για ν’ αντιδράσουμε. Όμως οι κουρασμένοι χάνουν πάντα τη μάχη. Ας ξυπνήσουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε, για να μην γίνει το όνειρο που ζούμε, εφιάλτης.
Ας φρενάρουμε λοιπόν δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο σαρκασμό του Τζ. Κέννεντυ: «Λυπηρό να το λες, αλλά υπάρχουν πολλές ενδείξεις που μαρτυρούν ότι η ζωή στους πολλούς πλανήτες έσβησε, γιατί οι επιστήμονές εκεί ήταν πιο εφευρετικοί από τους δικούς μας».
Ημέρα όμως που είναι σήμερα ας αισιοδοξήσουμε για τον χρόνο που ξημερώνει. Ο φιλεύσπλαχνος θεός που «τα πάνθ’ ορά», ας μας λυπηθεί! Γένοιτο. Έρρωσθε, ευδαιμονείτε, αλλά καί γρηγορείτε!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΤΡΙΠΟΛΙΣ 31-12-09
