Λευκά ψηφοδέλτια. Δημοκρατία και υποκρισία.

Λευκά ψηφοδέλτια.

Δημοκρατία και υποκρισία.

«Πλείονας ομογνώμονας λαμβάνουσι οι φαύλοι ή οι σπουδαίοι.(Με τους φαύλους ομογνωμούν περισσότεροι, παρά με τους σπουδαίους). ΞΕΝΟΦΩΝ

Του Μάκη Πατσιόγιαννη

Γεωπόνου – Μέλους της Κ.Ε. της Ν.Δ.

epatsiogiannis@yahoo.com

Πολύ συχνά στην πολιτική όσα θεωρούνται αυτονόητα γειτονεύουν μέχρι συγχύσεως με όσα ο κοινός νους συναριθμεί στα αδιανόητα.

Και είναι πράγματι αδιανόητο να υπάρχουν σήμερα κόμματα και πολιτικοί που προκαλούν με τις αντιδράσεις τους τα δημοκρατικά αισθήματα αλλά και τη νοημοσύνη του λαού μας.

Αισθήματα που εκφράζει στην πλειοψηφία τους η πρωτοποριακή πράγματι απόφαση του εκλογοδικείου που δικαιώνει την προσφυγή της Βουλευτού Πέλλης για την εγκυρότητα των λευκών ψηφοδελτίων, που αλλάζει έστω και ελάχιστα την κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων και αποκαθιστά πράγματι μία δημοκρατική εκτροπή, που για χρόνια ταλαιπωρεί την δημοκρατία αλλά και την νοημοσύνη μας.

Δεν θα μας απασχολούσε βέβαια το γεγονός, αν οι αντιδράσεις περιωρίζοντο στις προσωπικές κραυγές οργής και απογοητεύσεως των θιγομένων βουλευτών, γι’ αυτό που χάνουν μέσα απ’ τα χέρια τους, τις οποίες θεωρούμε ανθρώπινες και δεν τις σχολιάζουμε. Όμως το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις, όταν στο χορό των δηλώσεων μπαίνουν τα κόμματα και αρχηγοί τους.

Αρχηγοί που δεν έχουν το πολιτικό θάρρος να μπουν στην ουσία και το περιεχόμενο της αποφάσεως, αλλά περιορίζονται σε προσωπική επίθεση εναντίον του Πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον « ότι έκανε την υπόθεση του εκλογικού νόμου οικογενειακή υπόθεση», λες και οι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν οικογένειες ή κόμματα.

Νομίζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να αποτρέψουν την συζήτηση για την σχετική αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Δεν αντελήφθησαν όμως οι δυστυχείς ότι η μπάλα του χιονιού που δημιουργήθηκε από την ανωτέρω απόφαση ξέφυγε, πήρε την κατηφόρα και στην πορεία της συνεχώς διογκώνεται για ν’ αποκτήσει αδράνεια μεγατόνων, που θα συντρίψει στο διάβα της τις όποιες αντιστάσεις των δημοκόπων της παρακμής που θέλουν να κάνουν την πολιτική, εμπορία εντυπώσεων και την Δημοκρατία σύστημα «αλλά καρτ». Σύστημα που να ταιριάζει στα μέτρα της μικρότητός τους αλλά και των μικροπολιτικών τους κάθε φορά επιδιώξεων και εσωκομματικών ισορροπιών.

Θρηνεί και επιτίθεται λάβρος ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου, για την έδρα που χάνει.

Οργίζεται προβληματιζόμενος ο αρχηγός του Συνασπισμού, διότι η προσμέτρηση των λευκών ψηφοδελτίων θα του σηκώσει τον πήχυ του 3% και υπάρχει κίνδυνος να μείνει εκτός βουλής.

Κόπτονται βουλευταί της αντιπολιτεύσεως αλλά και τα «παπαγαλάκια» της διαπλοκής, για το «χαμό» που θα γίνει αν μείνουν αδιάθετες έδρες στη βουλή, πράγμα που μπορεί άλλωστε και να συμβεί.

Όλοι αντιδρούν για οτιδήποτε άλλο μπορεί να παραπλανήσει και παρασύρει το λαό, εκτός από τους πραγματικούς λόγους, τους οποίους φροντίζουν με κάθε τρόπο να αποκρύπτουν επιμελώς.

Τι είναι λοιπόν η υπόθεση των λευκών ψηφοδελτίων και που «την πάνε τη δουλειά» οι πρωτομάστορες της παραπληροφορήσεως, που έφθασαν στο σημείο να κατηγορούν ακόμα και τον θαρραλέο πράγματι δικαστή, που έβγαλε την απόφαση, για τις δήθεν από καιρού έμμονες ιδέες του;

Είναι πράγματι ειλικρινή και δημοκρατικά τα δάκρυα όπως και οι αντιδράσεις των επικριτών της αποφάσεως ή «αλλού έχουν τον πόνο»;

Δεν είναι όμως δυνατόν αλλά ούτε και αποδεκτό οι διαφωνίες τους να ακούγονται σαν άσφαιρες τουφεκιές στον αέρα. Δεν έχουν το δικαίωμα, ασύστολα να δημοκοπούν με την «μπαγιάτικη πραμάτεια» τους«οι εμποράκοι της ευκαιρίας», την οποία προωθούν σε τιμή απελπισίας για εύκολη κατανάλωση.

Για να έχουν υπόσταση αλλά και για να γίνουν πιστευτές οι διαφωνίες τους, θα πρέπει πρώτα με πειστικά επιχειρήματα αλλά και δημοκρατική ευαισθησία, για την οποία άλλωστε επαίρονται, να μας αποδείξουν την ορθότητα των αιτιάσεών τους.

Τι είναι λοιπόν έγκυρο και τι άκυρο ψηφοδέλτιο;

Έγκυρο κατά την διαλογήν ψηφοδέλτιο με βάση την πάγια εκλογική νομοθεσία, είναι αυτό ή ακριβώς ίδιο με αυτό που παραδίδεται από τον δικαστικό αντιπρόσωπο στον ψηφοφόρο και δεν φέρει άλλα χαρακτηριστικά σημάδια πλην του σταυρού, ο οποίος άλλωστε είναι και προαιρετικός. Τα ψηφοδέλτια δε που φέρουν χαρακτηριστικά σημάδια ή οι φάκελοι περιέχουν αλλότρια πράγματα των επισήμων ψηφοδελτίων, θεωρούνται «σημαδεμένα» και καταχωρούνται προσμετρούμενα στα άκυρα.

Είναι λοιπόν ή όχι έγκυρα τα λευκά ψηφοδέλτια και κατ΄ επέκτασιν η λευκή ψήφος; Είναι δυνατόν ο δικαστικός αντιπρόσωπος να μας δίνει επίσημα άκυρο ψηφοδέλτιο για να ρίξουμε στις κάλπες;

Και αν είναι έγκυρα, όπως πράγματι είναι, γιατί θα πρέπει αναγκαστικά να προσμετρούνται μαζί με τα άκυρα; Γιατί θα πρέπει οι ανήμποροι, οι αδαείς, οι εκβιαζόμενοι, οι περιθωριακοί ή οι αγράμματοι ψηφοφόροι, να συναθροίζονται μ’ αυτούς που επιλέγουν την έγκυρη και συνειδητή λευκή ψήφο διαμαρτυρία τους;

Και αν αποτελεί λόγο ακυρώσεως μιας εκλογικής διαδικασίας η μη ύπαρξη λευκών ψηφοδελτίων στα εκλογικά τμήματα, πως είναι δυνατόν να τα ευτελίζουν ρίχνοντάς τα περιφρονητικά στη «χαβούζα» των άκυρων ψηφοδελτίων; Αποτελεί αυτό σεβασμό του πολίτη και της λαϊκής κυριαρχίας;

Γιατί άραγε ο νομοθέτης να προέβλεψε την λευκή ψήφο ως απαραίτητο συστατικό στοιχείο της ψηφοφορίας και κατ’ επέκτασιν εγκυρότητος της όποιας εκλογικής διαδικασίας;

Ποιο είναι το περιεχόμενο αλλά και το δικαίωμα που παρέχει ο νομοθέτης στον ψηφοφόρο να εκφρασθεί μέσω της λευκής του ψήφου;

Ασφαλώς ένα και μόνον. Η αποδοκιμασία, η άρνηση ή ακόμα και η ανατροπή, ναι η ανατροπή των υφισταμένων κομματικών σχηματισμών αλλά και αυτού ακόμα του συστήματος. Ενός συστήματος που το κατέστησαν σάπιο ανάξιοι ταγοί του. Ενός δημοκρατικού συστήματος που δεν μπορεί να μην έχει κάνει πρόβλεψη δημοκρατικής κατά πλειοψηφίαν αμφισβητήσεως και ακόμη-ακόμη ανατροπής του, αλλά αναγκαστικά να ανατρέπεται μόνον από κινήματα ή επαναστάσεις, τις οποίες η ατελής εφαρμογή του αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να νομιμοποιεί.

Ενός συστήματος που δεν μπορεί να ονομάζεται δημοκρατικό και να στηρίζεται στα «δεκανίκια» των βασικών μη αναθεωρουμένων άρθρων του Συντάγματος.

Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει τεράστιες αντοχές αλλά και αυτορρυθμίσεις που μπορούν να αντέξουν τις όποιες προσπάθειες ανατροπής του.

Αυτοί που κινδυνεύουν οριστικά να ανατραπούν και να πεταχτούν στα σκουπίδια της ιστορικής λησμονιάς, είναι οι ανάξιοι ταγοί, επαγγελματίες και προαγωγοί των προσωπικών τους συμφερόντων και επιδιώξεων πολιτικοί της παρακμής. Αυτό επιμελώς μας αποκρύπτουν, οι κοπτόμενοι επαγγελματίες της πολιτικής και «περί άλλα τυρβάζουν».

Σ’ αυτή λοιπόν τη βάση θα πρέπει οριστικά να λυθεί με κυβερνητική πρωτοβουλία η τροποποίηση του εκλογικού νόμου, ως προς την εγκυρότητα των λευκών ψηφοδελτίων, τα οποία μπορεί μεν να έχουν σαν συνέπεια τα κενά λευκά έδρανα στη βουλή από αδιάθετες έδρες, πράγμα όχι και τόσο τραγικό άλλωστε για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά όμως αποτελούν υπενθύμιση απαραίτητη για να συνετίζει και κόμματα και πολιτικούς.

Υπενθύμιση που επικαιροποιήθηκε από την απόφαση του δικαστή που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του ενάντια στην περισσή υποκρισία των πολιτικών κρετίνων.

Απόφαση που αποτελεί ελπίδα για να «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα», όπως λέει και το μελοποιημένο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη.

«-Λίγο ακόμα / θα δούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν / τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο / τη θάλασσα να κυματίζη // λίγο ακόμα / να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

Συντηρούμε ψευδαισθήσεις; Ίσως. Όμως, όπως λέει και ο Βιργίλιος, «Μπορούμε, γιατί πιστεύουμε πως μπορούμε να νικήσουμε».

Μπορούμε αν αντέχουμε την πραγματικότητα και μαχώμεθα τον στρουθοκαμηλισμό.

Μπορούμε, αρκεί να το πιστέψουμε, να ανατρέψουμε ακόμα και την επικεφαλίδι, μοιρολατρική μάλλον, ρήση του Ξενοφώντος.

Μπορούμε, όμως, σημαίνει θέλουμε. Θέλουμε τώρα, χωρίς να ρίχνουμε την μπάλα στο μέλλον. Θέλουμε; Ίδωμεν.

ΤΡΙΠΟΛΙΣ 20 – 6 - 2005